Relax, relax en relax
Door: Wilbert
Blijf op de hoogte en volg Wilbert en Claricia
11 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Nelson
Nadat Claries haar verhaaltje online had gezet hebben we met Werner, Lenie, Petra en Piet nog eventjes buiten gezeten en een borreltje gedaan. We hebben wat ervaringen uitgewisseld en toch nog wel even stilgestaan bij het feit dat het zo bijzonder is om elkaar aan de andere kant van de wereld te ontmoeten. Een kleine toast was wel op zijn plaats en daarna zijn we lekker gaan slapen.
De volgende ochtend had Werner een lekker spiegeleitje voor ons gemaakt en na het gezamenlijk ontbijt was het ook voor ons tijd om afscheid te nemen. Een knuffel en een kus later zaten we ineens weer met zijn tweeën in ons campertje zonder bekenden om je heen. De afgelopen twee dagen heb ik als zo normaal ervaren. Zelfs het bezoek bij Harmen en Maaike (ik wist niet eens dat Harmen geen staart meer had...) heb ik ervaren als een soort van thuiskomen. Voordeel van dat gevoel is dat het vertrek weer lijkt op het begin van een nieuwe vakantie!
En die zijn we gisteren dus begonnen in het Abel Tasman National Park. Het aparte aan dit park is dat het vroeger privéterrein was. Sommige Nieuw Zeelanders hebben daar dus nog steeds hun vakantiehuizen staan die van generatie op generatie worden over gegeven. Het park zelf is alleen bereikbaar per boot of helikopter. Wij, zoals jullie inmiddels wel van ons zullen verwachten, zijn met de boot gegaan.
Het bijzondere aan Nieuw Zeeland, en dus ook aan dit nationaal park, is dat het regeringsbeleid er op gestoeld is om alles zoveel mogelijk in originele staat te houden. Alles wat ooit mee is gekomen met de Europese ontdekkingsreizigers proberen ze zoveel mogelijk te verwijderen. Enerzijds door natuurlijk verloop anderzijds door menselijk ingrijpen. Zo worden muizen, ratten, possums en ander ongedierte geweerd uit het Abel Tasman Park. Zo ook de bomen en andersoortig groen worden zoveel mogelijk gekapt en vervangen door originele vegetatie.
Nadat de boot ons op een strandje had afgezet zijn we voor een 11,5km lange wandeling richting een ander strandje (ons pick-up point) vertrokken. De gids op de boot zei: hou de zee links van je, dan kan er niks gebeuren en dat hebben we dan ook maar gedaan. We hebben het lekker op ons gemak gedaan. Zelfs zo rustig dat we nog moesten haasten om de eb-route te kunnen lopen. Als het vloed is, komt een deel van de route namelijk onder te staan en moesten we anderhalf uur omlopen. Nog net wel natte schoenen gehaald, het opkomende water was al iets te diep op sommige plaatsen, maar uiteindelijk waren we op tijd op het andere strandje.
Daar werden we opgepikt door dezelfde boot en deze bracht ons weer terug naar het startpunt. Daar stond ons campertje in de volle zon op ons te wachten (lekker warm dus) om ons weer naar een volgende bestemming te brengen. Onderweg hebben we nog een boodschap gedaan en we zijn in Nelson gestopt. Dit bracht ons een uur dichterbij Kaikoura, waar we de volgende dag aan wilden komen.
Vanochtend hebben we het er lekker van genomen en hebben op ons gemakje ontbeten en de camper opgeruimd. We verbouwen iedere dag de slaapkamer terug naar een woonkamer en andersom dus dat valt wel onder opruimen vind ik. Daarna zijn we richting Kaikoura gegaan. Onderweg nog even gestopt bij de Pelorusbridge. De rivier die hier onder loopt is gebruikt in een van de Hobbit-films. Er is niet veel van te zien en er weinig herkenbaar maar goed, we zijn er wel geweest.
Rond een uur of twee waren we in Kaikoura en hebben we gelijk een walvistocht voor morgenochtend geboekt. We blijven hier twee dagen dus bij slecht weer of annulering hebben we nog meer opties. Ook is Claricia morgen jarig dus mooi weer en wat walvissen zou een mooi cadeautje zijn.
Na het boeken van de walvisvaart hebben we nog een borreltje gedaan in het stadscentrum waarna we terug zijn gegaan naar de camper om een rustig, relaxed avondje tegemoet te gaan. Morgen hoeven we er ook al niet vroeg uit dus we gaan er eens een relaxte dagen van maken. Nu nog hopen dat de weergoden ook een beetje meewerken!
Groetjes,
Claricia en Wilbert
De volgende ochtend had Werner een lekker spiegeleitje voor ons gemaakt en na het gezamenlijk ontbijt was het ook voor ons tijd om afscheid te nemen. Een knuffel en een kus later zaten we ineens weer met zijn tweeën in ons campertje zonder bekenden om je heen. De afgelopen twee dagen heb ik als zo normaal ervaren. Zelfs het bezoek bij Harmen en Maaike (ik wist niet eens dat Harmen geen staart meer had...) heb ik ervaren als een soort van thuiskomen. Voordeel van dat gevoel is dat het vertrek weer lijkt op het begin van een nieuwe vakantie!
En die zijn we gisteren dus begonnen in het Abel Tasman National Park. Het aparte aan dit park is dat het vroeger privéterrein was. Sommige Nieuw Zeelanders hebben daar dus nog steeds hun vakantiehuizen staan die van generatie op generatie worden over gegeven. Het park zelf is alleen bereikbaar per boot of helikopter. Wij, zoals jullie inmiddels wel van ons zullen verwachten, zijn met de boot gegaan.
Het bijzondere aan Nieuw Zeeland, en dus ook aan dit nationaal park, is dat het regeringsbeleid er op gestoeld is om alles zoveel mogelijk in originele staat te houden. Alles wat ooit mee is gekomen met de Europese ontdekkingsreizigers proberen ze zoveel mogelijk te verwijderen. Enerzijds door natuurlijk verloop anderzijds door menselijk ingrijpen. Zo worden muizen, ratten, possums en ander ongedierte geweerd uit het Abel Tasman Park. Zo ook de bomen en andersoortig groen worden zoveel mogelijk gekapt en vervangen door originele vegetatie.
Nadat de boot ons op een strandje had afgezet zijn we voor een 11,5km lange wandeling richting een ander strandje (ons pick-up point) vertrokken. De gids op de boot zei: hou de zee links van je, dan kan er niks gebeuren en dat hebben we dan ook maar gedaan. We hebben het lekker op ons gemak gedaan. Zelfs zo rustig dat we nog moesten haasten om de eb-route te kunnen lopen. Als het vloed is, komt een deel van de route namelijk onder te staan en moesten we anderhalf uur omlopen. Nog net wel natte schoenen gehaald, het opkomende water was al iets te diep op sommige plaatsen, maar uiteindelijk waren we op tijd op het andere strandje.
Daar werden we opgepikt door dezelfde boot en deze bracht ons weer terug naar het startpunt. Daar stond ons campertje in de volle zon op ons te wachten (lekker warm dus) om ons weer naar een volgende bestemming te brengen. Onderweg hebben we nog een boodschap gedaan en we zijn in Nelson gestopt. Dit bracht ons een uur dichterbij Kaikoura, waar we de volgende dag aan wilden komen.
Vanochtend hebben we het er lekker van genomen en hebben op ons gemakje ontbeten en de camper opgeruimd. We verbouwen iedere dag de slaapkamer terug naar een woonkamer en andersom dus dat valt wel onder opruimen vind ik. Daarna zijn we richting Kaikoura gegaan. Onderweg nog even gestopt bij de Pelorusbridge. De rivier die hier onder loopt is gebruikt in een van de Hobbit-films. Er is niet veel van te zien en er weinig herkenbaar maar goed, we zijn er wel geweest.
Rond een uur of twee waren we in Kaikoura en hebben we gelijk een walvistocht voor morgenochtend geboekt. We blijven hier twee dagen dus bij slecht weer of annulering hebben we nog meer opties. Ook is Claricia morgen jarig dus mooi weer en wat walvissen zou een mooi cadeautje zijn.
Na het boeken van de walvisvaart hebben we nog een borreltje gedaan in het stadscentrum waarna we terug zijn gegaan naar de camper om een rustig, relaxed avondje tegemoet te gaan. Morgen hoeven we er ook al niet vroeg uit dus we gaan er eens een relaxte dagen van maken. Nu nog hopen dat de weergoden ook een beetje meewerken!
Groetjes,
Claricia en Wilbert
-
11 Maart 2014 - 08:17
Werner & Lenie Faber:
Hoi wilbert en Clarisia leuk om dit verslag te lezen en dat jullie het hebben ervaren als thuis komen. Nou wij ook hoor en dat moet ook zo, ik heb na het weerbericht voor jullie gekeken en het weer dat moet lukken wij gaan morgen naar Kapiti eiland we late het je weten hoe het was en trouwens alvast een beetje gefeliciteerd.
Grtz werner Lenie Piet en Petra -
11 Maart 2014 - 21:30
Oma Verheij:
Weer bij de vrienden weg, dat was dus wel een heel fijne onderbreking van jullie reis. maar nu weer verder ,bootje varend en pootje badend echt vakantie hoor, jullie lijken wel Wadlopers En ben je morgen Nederlandse, of Nieuw Zeelandse tijd jarig Claricia. In iedergeval gaan we je nu alvast feliciteren met je verjaardag en we hopen dat je een heel leuke dag hebt, met walvissen en al, en Wilbert jij ook van harte gefeliciteerd en hopen dat je walvis wens in vervulling gaat.Wie weet komt er een zeemeermin naar boven om Claricia te feliciteren.We wensen je [jullie] nog heel veel gelukkige en gezonde jaren toe Met hartelijke groeten van Opa en Oma -
11 Maart 2014 - 21:43
Dirk & Seerung:
Op walvisvaart??
Vangen?
Nouja, Van de Rainbow Warrior heb je geen last meer.
Die ligt daar ergens op de zeebodem.
Wel lekker dat je tijdens je vakantie het gevoel hebt dat je weer op vakantie gaat :P
gtz, D&S
-
11 Maart 2014 - 22:29
Pap:
Heel herkenbaar dat spiegeleitje. Het doet wel wat hoor dat jullie elkaar daar ontmoet hebben.
Liefs pap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
