Op zoek naar de zon

Het vierde visum zit in ons paspoort. Of eigenlijk het derde, want voor Thailand hadden we er geen nodig gezien de tijd die we daar verbleven. Kort gezegd, we zijn aangekomen in Laos. Het is hier broeierig warm en het contrast met Vietnam is groot. Of beter, het gebrek aan Chinese invloed valt direct weer op, net als in Thailand en Cambodja. Wat dat betreft is Vietnam een vreemde eend in de bijt in deze regio.

Gisterenochtend hebben we heerlijk gerelaxed. Ik met een kopje koffie op straat, Claries lekker uitslapend in bed. Rond een uur of 12 zijn we naar de plaatselijke lunchroom gegaan in Hanoi en hebben daar gegeten. Nog rondgekeken voor wat souvenirs en daarna snel terug naar het hotel want om kwart voor twee werden we opgehaald door de bus, om naar het vliegveld te gaan. Ironisch genoeg hadden we voor de kortste rit deze trip de beste bus te pakken.

De rit naar het vliegveld duurde zo'n 20 minuten en op het vliegveld was de wachtrij voor onze incheckbalie te verwaarlozen. Deze bestond namelijk alleen uit ons zelf. Eenmaal ingechecked hoefden we nog maar een uur op onze vlucht te wachten. Nog snel even de laatste Vietnamese Dongs uitgegeven en we konden boarden. In het vliegtuig ons plekje opgezocht, en om 16.50u bevonden we ons al boven Vietnam. Toen het fasten seatbelt lampje uitging om dat het opstijgen klaar was, ging het bijna direct weer aan om de daling in te zetten voor Vientiane Airport in Laos. Zo'n korte vlucht was het.

In Laos aangekomen onze visa's geregeld en gelijk het temperatuurverschil verwerkt, 20 graden in Hanoi, 37 graden in Vientiane. Met de bus naar het hotel, ingechecked en nog even geprobeerd te skypen met onze nichtjes, maar dit liet de verbinding niet echt toe. Daarna het diner, waarbij ik eigenlijk alleen maar naar mijn telefoon heb gekeken. Kramer moest immers even die gouden plak ophalen! De onderlinge competitie komt al aardig op gang. Na een dag nemen de Noren, Canadezen en wij het medailleklassement al door en bekijken we wie van ons de meeste kans heeft medailles te pakken.

Na het diner zijn we terug gegaan naar het hotel en zijn we gaan slapen. Die reisdagen, hoe weinig we ook doen, blijken toch het meest vermoeiend en vanochtend stond er nog het een en ander op het programma in Vientiane voordat we naar Vien Viang zouden reizen.

Eerst gingen we naar COPE. Dit is een revalidatiecentrum voor slachtoffers van ontontplofte bommen en mijnen op (voornamelijk) rijstakkers in Laos. Hoewel Laos op papier neutraal was in de Vietnamoorlog zijn er vele bommen gedropt op het land. De Amerikanen hadden hier enkele 'bomb-strips' uitgedacht waar hun vliegtuigen bommen konden droppen als ze hun doel in Vietnam gemist hadden. Simpelweg omdat het te gevaarlijk was om met deze explosieve lading weer te landen. Daardoor is Laos met stip nummer 1 kijken naar het aantal gedropte bommen per hoofd van de bevolking. Een beetje gekke statistiek, maar Laos is dus het meest gebombardeerde land ter wereld.

Daarna hebben we de gouden Stoepa bezocht. Het belangrijkste tempelcomplex in Laos. Niet bijzonder goed onderhouden maar wel mooi om te zien. Alle tempels in Laos zijn herbouwd, verbouwd of zijn niet meer in originele staat terug te vinden (niet verrassend gezien bovenstaand stukje), op eentje na. En ook die hebben we bezocht. Daarna bracht de tuktuk onze groep naar een lunchroom van dezelfde keten als die in Hanoi. Even gegeten en toen terug naar het hotel.

Daar stond de bus al klaar om ons naar Vien Viang te brengen. Deze vier uur durende rit ging vrij snel voorbij. Vooral doordat het zo lekker klikt met de groep. Wat grappen en grollen, spelletjes, rondje kaarten en ineens waren we in Vien Viang. Chen, onze groepsleider, wilde ons eigenlijk twee uur opfristijd geven. Maar dat vonden we niet nodig en we zijn het dorpje even gaan verkennen met een deel van onze groep. Onder het genot van een drankje aan de rivier nog even de zon onder zien gaan en toen weer lekker uit eten.
Daar zijn we nu net van terug en we duiken er bijtijds in. Morgen weer een druk programma waarbij Claries en ik allebei lekker actief aan de gang gaan. Ik ga met een deel van de groep een trekking van 5 uur maken de bergen in. Op zoek naar een waterval om onder te zwemmen. (we hebben een gids dus we zullen hem wel vinden) om daarna naar de Blue Lagoon te gaan. Een heerlijke, relaxte zwem- en zonlocatie. En misschien een kleintje pils. Claries gaat in de ochtend kajakken en tubing in een grot waarna zij met haar groepje ook naar de Blue Lagoon komt. Een lekker volle dag dus!

Niet zo'n spannend verhaal deze keer, maar toch weer veel leesplezier!

Claricia en Wilbert