Water, water en nog eens water

Hier komt ons eerste duo verhaal aan. Of naja ik ben aan het typen en misschien voegt Wilbert zijn verhaal ook nog toe. Is nog even beneden aan t kletsen.

We hebben gisteren namelijk allebei iets anders gedaan en dat moet natuurlijk gedeeld worden. Er waren namelijk een aantal opties en ik heb gekozen voor de volgende; tubing (in een opblaasband in t water), kajakken en daarna de blue lagoon.

Het tuben is hier heel populair, omdat er een tijd lang langs de rivier allemaal barretjes waren waar je kon drinken en dan relaxed in de rivier kon dobberen tot de volgende bar. Helaas werden sommige jongeren te dronken en verdronken ze in de rivier. Het is nog wel mogelijk, maar er staan nog maar 3 barren over een lange afstand en in zo'n band ga je niet echt snel. Daarom kozen wij, op advies van Chen, voor het tuben in een grot. In het pikkedonker door een grot dobberen. Ik was alleen met de luie/bange groep, dus alles ging rustig aan, waardoor het vooral relaxed was, maar niet heel spannend of uitdagend. Het was erg gaaf om te zien.
Wat ook nog heel bizar was dat hier veel Koreanen en Chinezen rondlopen die zomaar foto's van je maken. Toen we ons aan het uitkleden waren en in onze bikini klaarstonden om de grot in te gaan stonden ze gewoon op een rijtje in te zoomen om foto's te maken. Stelletje smerige kerels. Sommige mensen hebben echt geen schaamte!

Daarna gingen we kajakken. We hebben het al een aantal keer gedaan, of in ieder geval een poging, maar meestal was het maar heel kort, of gewoon een beetje rondpeddelen. Nu gingen we eindelijk echt kajakken en dat was echt gaaf. Samen met Sara uit Canada in een kajak, zij voorin en ik achterin om te sturen. Stom idee natuurlijk, waardoor we zelfs een keer achterstevoren een stroomversnelling af zijn gegaan. We hebben echt genoten en de omgeving was prachtig. Ik zou dit zo iedere dag kunnen doen. Halverwege hebben we midden in de natuur geluncht. Sashlik met rijst en brood, zo binnen 20 minuten op tafel/schoot.

En toen was het al halverwege de middag en gingen we de rest van de groep opzoeken die de hike hadden gedaan. Dit was bij de Blue Lagoon, een mooi plekje midden in de natuur. Inmiddels wel erg toeristisch geworden, maar wel erg gezellig. Je had een boom waar je vanaf kon duiken, een schommel en een aantal bankjes in het water. Lekker genoten van de rust en van alle inspanning van de dag.

En dan komt nu mijn (Wilbert) stukje. We konden verschillende dingen doen vandaag en ik koos er samen met vier anderen voor om een ochtendtrekking te doen. We zouden door wat bergachtig landschap naar een watervalletje klimmen. Daar konden we wat zwemmen en kregen we een lunch voorgestchoteld om ons later op de dag bij de rest van de groep te voegen bij de Blue Lagoon.

De trekking viel reuze mee en eigenlijk waren alleen de laatste paar stappen de naam trekking waardig. We liepen bijna het hele stuk gewoon over de weg, of wat daarvoor door moest gaan. Het was wel flink bergop dus enige inspanning was wel vereist en de brandende zon op ons bolletje maakte het wel wat moeilijker. Toen onze gids zei dat we rechtsaf het bos ingingen waren we allemaal blij met de gedachte dat we in de schaduw zouden lopen.

Maar toen begon het klim- en klauterwerk tussen takken en bomen door. Stengels en strengen van natuurlijke bodembedekkers en glibberige modderpaadjes. En toen hoorden we het water stromen en wisten we dat we er bijna waren. Aan de ene kant blij, want het was bloedverziekend heet en we konden wat verkoeling gebruiken. Aan de andere kant wilden we nog wel wat verder trekken. Na nog wat klauterwerk door het riviertje kwamen we bij de waterval aan. Daar lag een mooie poel onder en daar zochten we onze verkoeling. Het water was ijskoud maar toen we er eenmaal doorheen waren was het heerlijk.

Ondertussen had onze gids een vuurtje gemaakt van wat onderweg verzamelde spullen en op dat vuurtje lag onze lunch te wachten. Shaslick met wat nasi en een banaan. Niet zo heel bijzonder, maar op de een of andere manier is het lekkerder dan wanneer je dit thuis eet. Zal wel iets met natuur, zelfgemaakt vuur enzo te maken hebben. Na onze lunch vertrokken we richting de Blue Lagoon om daar de anderen te ontmoeten.

Zoals Claries al zei is dit een wat toeristisch verworden zwemplek, maar niet minder gaaf. De boom waar je vanaf kon springen was behoorlijk hoog maar ik wilde het toch wel eens proberen. Dat werd uiteindelijk een keer of tien. De andere mannen en ikzelf konden er echt geen genoeg van krijgen. Daarna een lekker koud pilsje en nog een en toen zijn we nog even een grot boven in de bergen gaan verkennen. Ik had mijn schoenen inmiddels ingeruild voor mijn slippers maar dat had ik beter niet kunnen doen. Toch was het gaaf om in die grot rond te lopen en diep in de grot ineens het licht uit te doen. Dan zie je dus helemaal niks, nog geen fijn straaltje licht. Toen we eenmaal terug bij de rest waren was de zon al aan het ondergaan en waagden we nog een paar sprongen in het water.

En vanaf hier pakt Claries het weer op:

Nadat de zon verdween achter de bergen terug naar het hotel en op pad voor een maaltijd.

Chen had deze keer weer een lokale maaltijd geregeld, dus een familie die voor ons kookte. Het was weer heerlijk! Ik vind het geweldig al die schalen met eten op tafel wat je kan proberen. In een restaurant kies je al snel voor safe, omdat je niet zeker weet of je het wel lekker vindt. Nu kon ik alles proeven en eigenlijk was alles wel lekker (behalve tofoe, dat blijft smerig).

Daarna is Wilbert met een aantal nog een drankje gaan doen, ik was met de rest meegelopen naar het hotel. Vanochtend vroeg vertrok de bus richting Luang Prabang, maar deze keer was het niet een van ons die zich verslapen had, maar onze gids! Gelukkig was hij er snel en konden we vertrekken. De rit ging dwars door de bergen, maar ik was natuurlijk vergeten om reistabletjes in te nemen. Uiteindelijk niet heel ziek geworden, maar fijn was anders. Paar keer bijna op een tegenligger gebotst, omdat onze chauf midden in een haarspeldbocht in ging halen. Mafketel. Uiteindelijk toch heelhuids in Luang Prabang aangekomen, waar we morgen nog een keer gaan olifantrijden, wassen etc. Heb ik echt ontzettend veel zin in.

Foto's volgen later, bij het vorige berichtje staan ze inmiddels wel. Wifi in Laos is niet heel goed, dus dat komt waarschijnlijk later.

Wat betreft de naamswijziging, die is gebeurd nadat Wilbert het vorige verhaaltje plaatste. Jullie hebben dus nog een mail en een Facebook berichtje gehad met de oude link. Opnieuw aanmelden hoeft dus niet, want nu staat alles goed. Wij wisten zelf ook niet wanneer t ging veranderen, dus voor ons ook een verrassing.

Geniet weer van onze verhalen en tot snel!