Natuur op zijn machtigst
Door: Wilbert
Blijf op de hoogte en volg Wilbert en Claricia
07 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Hokitika
We verlieten jullie in Wanaka op de avond dat we daar aankwamen. De volgende dag zouden we de omgeving wat gaan verkennen en dan op ons gemak richting Franz Josef rijden. Vanuit daar stond een gletsjerwandeling op het programma waarna we weer verder zouden trekken.
Inmiddels zijn we twee volle dagen verder en zijn we aangekomen in Hokitika langs de westkust van het Zuidereiland. De afgelopen dagen hebben we weer van alles beleefd waarvan foto's te weinig laten zien en woorden tekort schieten om het op de juiste manier te omschrijven. Maar ik ga het toch maar proberen.
Nadat we gisterenochtend wakker werden hebben we op onszelf opgefrist en lekker op het gemak ontbeten. Daarna zijn we in onze camper gestapt en richting de gletsjers gereden. De rit duurde origineel zo'n drieëneenhalf uur maar we hadden geen haast en hebben er lekker de tijd voor genomen. De route voerde ons langs een aantal grote meren met de nodige uitkijkpunten. We zijn er op verschillende plaatsen uitgeweest. Geen van de uitkijkpunten was zo mooi als een dag eerder bij de Milford Sound, maar we hebben alsnog een hoop mooie plaatjes kunnen schieten.
Nadat we langs alle meren gekoerst hadden kwamen we op de snelweg langs de kust. De weg slingerde zich langs de smalle stranden van de westkust om af en toe weer in de bergen te verdwijnen en weer tevoorschijn te komen. Ook hier zijn we nog even uit de camper geweest voor een fotootje. Dat waren we snel beu want de eerste kennismaking met de Nieuw-Zeelandse zandvlieg is inmiddels ook een feit!
Na vijf uur rijden en pauzeren voor een fotootje waren we in Fox Glacier. Het kleine dorpje dat dezelfde naam draagt als de gletsjer die er ligt. Het dorpje doet aan als een klein Frans bergdorpje op de top van een wintersportoord. Alleen nergens sneeuw te zien, laat staan een gletsjer.
We hadden besloten om niet naar Franz Josef Gletsjer te gaan, maar naar de Fox Gletsjer. Iets minder populair en iets meer verborgen in de natuur. Maar wel vanaf de voet te beklimmen. Dus geen dure helikoptertocht om ergens op de gletsjer te worden afgezet, maar gewoon een lange wandel- en klimtocht. Fox Glacier zou dus onze thuishaven zijn voor deze nacht.
Voor we naar de camping gingen zijn we eerst even bij het boekingsbureau voor de gletsjerwandeling binnengewipt. Gelijk even een dagtrip geboekt, de nodige informatie verzameld en nog wat kleine boodschapjes gedaan zodat we weer een aantal dagen vooruit konden. Op de camping hebben we lekker rustig aangedaan. Hapje gegeten, drankje gedronken en spelletje verloren (in mijn geval, drie keer raden wie er dus won...).
Na een goede nachtrust stonden we vanochtend om 9.00u weer klaar in bij het boekingsbureau voor de dagwandeling. Na een korte instructie kregen we wollen sokken, schoenen en spikes om onder je schoenen te binden. Voor de zekerheid hadden we nog een regenjas meegenomen maar het zag er naar uit dat we die niet nodig hadden.
Nadat we onze spullen bij elkaar gezocht hadden en we een korte veiligheidsbriefing hadden gehad vertrokken we naar de voet van de gletsjer. Na dit korte busritje werd de groep in tweeën gedeeld en kregen wij Thomas en Brendan als gidsen mee. Gewapend met twee pikhouwelen zouden zij ons deze dag begeleiden. En hoe!
De setting alleen al is heel bijzonder. De gletsjer is te voet te bereiken en je kunt zonder al teveel problemen op het ijs komen. Er zijn maar twee andere gletsjers in de wereld waarbij dat ook mogelijk is. Daarnaast eindigt de gletsjer op zo'n 200 meter boven zeeniveau. De meeste Europese gletsjers eindigen met een nulletje meer, 2000 meter boven zeeniveau dus. Daarnaast is de weg ernaar toe ook apart. Je rijdt immers door Nieuw-Zeelands regenwoud. Kun je het jezelf voorstellen. Een gletsjer die eindigt in het regenwoud. Nu is het geen tropisch regenwoud natuurlijk. Maar het contrast tussen deze twee begrippen is normaal gesproken groot natuurlijk.
Na een korte wandeling over de oude gletsjerbedding kregen we vijf minuten de tijd om onze spikes onder te binden en daarna gingen we de gletsjer op. En wat je dan ziet en hoort en beseft is niet te beschrijven. Ik zal jullie niet vermoeien met de geologische achtergrond en betekenis van een gletsjer. Maar wat is het toch gaaf om bovenop zo'n machtig, krachtig natuurlijk verschijnsel te staan.
De gidsen slaan wat ijs voor je weg zodat een stuk gletsjer ineens op een trapje begint te lijken. Daarna blijkt dat je hogerop de gletsjer ook nog eens in een van de spelonken kunt lopen en leiden ze je rond tussen meters hoge ijswanden over een pad van zo'n 20 centimeter breed. Als de hemel wat begint te betrekken en de wolken grijzer en grijzer worden mag je ook nog langs een touwtje van een ijswand afdalen om daar de verschillende lagen samengedrukt ijs te onderscheiden.
Thomas en Brendan deden echt dat stapje extra voor onze groep en dat maakte het wel zo gaaf. Af en toe lieten ze de groep wachten om dan te bepalen welke route verder te lopen. En daarbij keken ze niet alleen naar wat het gemakkelijkst was, maar ook naar wat het meest uitdagend was. Ik zal proberen wat foto's toe te voegen die het verhaal kracht bij zetten, maar het is zo moeilijk. Het belangrijkste is dat we flink genoten hebben van onze dag!
Nadat we terug bij de camper waren besloten we om alvast een stukje verder noordwaarts te rijden zodat we morgen niet zo lang meer hoeven te rijden richting Nelson. We zijn nu dus in Hokitika en vanaf hier is het nog zo'n vier uur rijden voor we in Nelson zijn. Onderweg stoppen we nog even voor de pannenkoekrotsen in Punakaiki dus we zullen er net iets langer over doen voor we in Nelson zijn. Beter gezegd, in Brightwater. Daar woont Harmen (broer van Werner) en ik heb begrepen dat de barbecue al ingevet is. Wordt gezellig dus!
Inmiddels zijn we twee volle dagen verder en zijn we aangekomen in Hokitika langs de westkust van het Zuidereiland. De afgelopen dagen hebben we weer van alles beleefd waarvan foto's te weinig laten zien en woorden tekort schieten om het op de juiste manier te omschrijven. Maar ik ga het toch maar proberen.
Nadat we gisterenochtend wakker werden hebben we op onszelf opgefrist en lekker op het gemak ontbeten. Daarna zijn we in onze camper gestapt en richting de gletsjers gereden. De rit duurde origineel zo'n drieëneenhalf uur maar we hadden geen haast en hebben er lekker de tijd voor genomen. De route voerde ons langs een aantal grote meren met de nodige uitkijkpunten. We zijn er op verschillende plaatsen uitgeweest. Geen van de uitkijkpunten was zo mooi als een dag eerder bij de Milford Sound, maar we hebben alsnog een hoop mooie plaatjes kunnen schieten.
Nadat we langs alle meren gekoerst hadden kwamen we op de snelweg langs de kust. De weg slingerde zich langs de smalle stranden van de westkust om af en toe weer in de bergen te verdwijnen en weer tevoorschijn te komen. Ook hier zijn we nog even uit de camper geweest voor een fotootje. Dat waren we snel beu want de eerste kennismaking met de Nieuw-Zeelandse zandvlieg is inmiddels ook een feit!
Na vijf uur rijden en pauzeren voor een fotootje waren we in Fox Glacier. Het kleine dorpje dat dezelfde naam draagt als de gletsjer die er ligt. Het dorpje doet aan als een klein Frans bergdorpje op de top van een wintersportoord. Alleen nergens sneeuw te zien, laat staan een gletsjer.
We hadden besloten om niet naar Franz Josef Gletsjer te gaan, maar naar de Fox Gletsjer. Iets minder populair en iets meer verborgen in de natuur. Maar wel vanaf de voet te beklimmen. Dus geen dure helikoptertocht om ergens op de gletsjer te worden afgezet, maar gewoon een lange wandel- en klimtocht. Fox Glacier zou dus onze thuishaven zijn voor deze nacht.
Voor we naar de camping gingen zijn we eerst even bij het boekingsbureau voor de gletsjerwandeling binnengewipt. Gelijk even een dagtrip geboekt, de nodige informatie verzameld en nog wat kleine boodschapjes gedaan zodat we weer een aantal dagen vooruit konden. Op de camping hebben we lekker rustig aangedaan. Hapje gegeten, drankje gedronken en spelletje verloren (in mijn geval, drie keer raden wie er dus won...).
Na een goede nachtrust stonden we vanochtend om 9.00u weer klaar in bij het boekingsbureau voor de dagwandeling. Na een korte instructie kregen we wollen sokken, schoenen en spikes om onder je schoenen te binden. Voor de zekerheid hadden we nog een regenjas meegenomen maar het zag er naar uit dat we die niet nodig hadden.
Nadat we onze spullen bij elkaar gezocht hadden en we een korte veiligheidsbriefing hadden gehad vertrokken we naar de voet van de gletsjer. Na dit korte busritje werd de groep in tweeën gedeeld en kregen wij Thomas en Brendan als gidsen mee. Gewapend met twee pikhouwelen zouden zij ons deze dag begeleiden. En hoe!
De setting alleen al is heel bijzonder. De gletsjer is te voet te bereiken en je kunt zonder al teveel problemen op het ijs komen. Er zijn maar twee andere gletsjers in de wereld waarbij dat ook mogelijk is. Daarnaast eindigt de gletsjer op zo'n 200 meter boven zeeniveau. De meeste Europese gletsjers eindigen met een nulletje meer, 2000 meter boven zeeniveau dus. Daarnaast is de weg ernaar toe ook apart. Je rijdt immers door Nieuw-Zeelands regenwoud. Kun je het jezelf voorstellen. Een gletsjer die eindigt in het regenwoud. Nu is het geen tropisch regenwoud natuurlijk. Maar het contrast tussen deze twee begrippen is normaal gesproken groot natuurlijk.
Na een korte wandeling over de oude gletsjerbedding kregen we vijf minuten de tijd om onze spikes onder te binden en daarna gingen we de gletsjer op. En wat je dan ziet en hoort en beseft is niet te beschrijven. Ik zal jullie niet vermoeien met de geologische achtergrond en betekenis van een gletsjer. Maar wat is het toch gaaf om bovenop zo'n machtig, krachtig natuurlijk verschijnsel te staan.
De gidsen slaan wat ijs voor je weg zodat een stuk gletsjer ineens op een trapje begint te lijken. Daarna blijkt dat je hogerop de gletsjer ook nog eens in een van de spelonken kunt lopen en leiden ze je rond tussen meters hoge ijswanden over een pad van zo'n 20 centimeter breed. Als de hemel wat begint te betrekken en de wolken grijzer en grijzer worden mag je ook nog langs een touwtje van een ijswand afdalen om daar de verschillende lagen samengedrukt ijs te onderscheiden.
Thomas en Brendan deden echt dat stapje extra voor onze groep en dat maakte het wel zo gaaf. Af en toe lieten ze de groep wachten om dan te bepalen welke route verder te lopen. En daarbij keken ze niet alleen naar wat het gemakkelijkst was, maar ook naar wat het meest uitdagend was. Ik zal proberen wat foto's toe te voegen die het verhaal kracht bij zetten, maar het is zo moeilijk. Het belangrijkste is dat we flink genoten hebben van onze dag!
Nadat we terug bij de camper waren besloten we om alvast een stukje verder noordwaarts te rijden zodat we morgen niet zo lang meer hoeven te rijden richting Nelson. We zijn nu dus in Hokitika en vanaf hier is het nog zo'n vier uur rijden voor we in Nelson zijn. Onderweg stoppen we nog even voor de pannenkoekrotsen in Punakaiki dus we zullen er net iets langer over doen voor we in Nelson zijn. Beter gezegd, in Brightwater. Daar woont Harmen (broer van Werner) en ik heb begrepen dat de barbecue al ingevet is. Wordt gezellig dus!
-
07 Maart 2014 - 12:27
Dirk & Seerung:
Cool
Elk nadeel heeft zijn voordeel, hmm, is het dan nog wel een nadeel.
Jullie gletsjer eindigt dus 1800 meter lager als die in Europa.
Is dus ook 1800 meter minder klimmen om op het eindpunt te komen :P
Nog veel last van het weer daar.
Zag een hoop overstromingen.
Geniet er lekker van en straks weer gas op de plank voor het volgende avontuur.
gr, D&S -
07 Maart 2014 - 12:30
Roos:
Hee luitjes, Fantastisch he ?? !!
Wat een wereld leven we op, met zulke wonderen der natuur.
Geniet er maar van.
Harmen, Maaike en de jongens vele groetjes en natuurlijk Werner en Lenie niet vergeten!
Tot later. Xxx
-
07 Maart 2014 - 16:20
Oma Verheij:
Wat mooi allemaal en dan sta je daar tussen meters hoge ijs wanden.Dan voel je je wel heel klein. Wij zijn ook eens in een ijs grot geweest, daar leek alles doorschijnend groen,heel bijzonder en lekker koud, vooral als het buiten 25 graden is.We blijven jullie volgen op de camper trip en een mooi weekend toegewenst van
Opa en Oma -
07 Maart 2014 - 19:40
Es En Renee:
Hey lieverds!!
Klinkt allemaal echt fantastisch!!!! Geniet er lekker van.... missen je wel claries!! Zeker bij deze vrijmibo!!!
Hou ons maar goed op de hoogte!!!
Kus es en renee -
07 Maart 2014 - 20:41
C&C:
De foto's zeggen naast jullie verhaal meer dan genoeg. Geweldig denk om dit gedaan te hebben. Veel plezier dit weekend, en geniet maar van de bbq al zou die hier ook bijna al aan kunnen het weekend. Morgen eerst punten zien te pakken van de blauwen en dan kan het feest beginnen.
Liefs
OK&TC -
07 Maart 2014 - 23:27
Tante Ellie:
Luitjes wat een mooie koude foto's Het lijkt wel heeeeeel mooi. Wij genieten hier van de zon ong. 14 graden. Verder een fijne reis geniet er van groetjes oom Wim en tante Ellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
