We zijn weer boven water!

Claries heeft jullie gisteren verlaten met het gehele reisdrama met goede afloop. De aankomst op het resort en de start van onze duikcursus. Waar we gisteren nog een review hadden van wat we allemaal al hadden geleerd, stond vandaag de eerste duikdag 'voor het echie' op het programma.

Om 9.30u werden we bij de receptie van ons resort opgehaald door Ryan. Hij zou ons en twee anderen mee nemen op het avontuur dat Advanced Open Water Diver heet. Maar voordat we over gingen tot het echte werk stond er nog een ochtendje theorie op het programma. We hadden gisteren allebei de theorie gelezen voor de duiken die we vandaag gingen doen. Een deep dive en een navigation dive. En doordat we even onze neus in de boeken hadden gestoken waren we vanochtend toch wel enigszins goed voorbereid.

Rond half 11 waren we hiermee klaar en zijn we onze duikuitrusting bij elkaar gaan zoeken, samen met Ryan. We kregen een wetsuit, duikvest en de flippers. Nu heb ik al grote voeten, maar die flippers waren echt maatje zeilschip. Daarna waren we vrij om te gaan waar we wilden en moesten we om 12.30u terug zijn om aan de duikmiddag te beginnen.

Na een niet al te beste lunch waren we om 12.30u terug op het afgesproken punt en vertrokken we met enige vertraging richting de boot die ons naar de duiklocatie zou varen. Claries had haar reistabletjes op tijd ingenomen dus dat zou niet voor problemen mogen zorgen. En dat viel ook behoorlijk mee. Hoewel zowel Claries als ik allebei blij waren dat we het water in mochten na de briefing van onze eerste duik.

We zouden aan de referentielijn afdalen naar een meterje of 20 en daar een oud marineschip zien dat ooit in de Tweede Wereldoorlog tot zinken was gebracht. Alles ging goed, oren konden worden geklaard en ik had het echt goed naar mijn zin. Toen raakte ik in een hoestbui en in een ongecontroleerde beweging hoest ik mijn ademautomaat uit. Blinde paniek natuurlijk, 14 meter onder water en ik ben zo handig om de luchtvoorziening uit te spugen. Dat ding zit aan een slag van nog geen halve meter dus ik had hem zo terug kunnen hebben. Echter, ik heb eerst geprobeerd of het zeewater zuurstof bevatte. Nog meer paniek, ik eindelijk die automaat terug in mijn mond en toen moest ik nog eventjes kalm worden.

Ryan, onze instructeur, deed dit heel erg goed moet ik zeggen. Want binnen een minuut was ik weer rustig en had ik er echt weer zin in. Van Claries begreep ik dat het er van de buitenkant niet zo uit zag, maar het was echt zo. Eenmaal los van de lijn was het beeld schitterend, echt zoals je het in alle films ziet. Vooraan het schip stond nog zo'n ouderwets kanon. Behoorlijk indrukwekkend.

Ryan had een tomaat en een eitje meegenomen om ons onder water wat dingen te laten zien. Eerst brak hij dat ei open, dat was even bizar om te zien. De druk van 20m onder water houd het ei eigenlijk bij elkaar. Het was heel vreemd om te zien. Daarna pakte hij de tomaat uit zijn zak om te laten zien dat de kleur rood onder water als eerste verdwijnt door het breken van het licht. En verrek, die tomaat zag er onrijp uit. Terwijl hij toch echt rijp was toen we van de boot af sprongen.

Daarnaast kan er op deze diepte stikstofnarcose op treden. Hierbij raak je in een soort roes vergelijkbaar met een aangeschoten gevoel. Vooraf hadden we afgesproken dat Ryan op een gegeven moment een aantal vingers op zou steken en wij dit moesten complementeren tot elf. Dus als Ryan vijf vingers op stak moest ik er zes op steken. Appeltje, eitje! Eenmaal onder water op een metertje of 20 tikt hij mij aan en steekt acht vingers op. En ik zie dat hij acht vingers opsteekt. En ik weet dat ik naar elf moet tellen. Maar ik kreeg het toch even niet voor elkaar. Ik kijk nog eens. Ja, 8 vingers. Dus ik denk nog eens na. Ja, 3! Dat is het! Dus ik steek drie vingers op en Ryan is blij met het goede antwoord.

Maar, doordat voorval met mijn paniekaanval was mijn luchtinhoud al bijna gehalveerd. We moesten dus ook vrij snel weer naar boven. Omdat we zo diep waren geweest moet je op vijf meter diepte een veiligheidsstop houden die ongeveer 3 minuten duurt. Ergens halverwege was mijn lucht toch echt op en moest ik van de alternatieve luchtvoorziening van Ryan gebruik maken. Toch goed dat we die review hadden gedaan gisteren zodat ik precies wist wat ik moest doen.

Eenmaal boven en terug op de boot voelde ik me wel lullig. Maar Ryan zei dat het helemaal niet erg was en dat de duik eigenlijk toch niet langer mocht duren in verband met de diepte. Daarna gingen we over op de briefing van de tweede duik. Daarin mochten we navigeren. In een rechte lijn heen en weer en in een vierkantje tegen de klok in. Met kompas weliswaar en op een andere locatie.

Even op het droge geoefend en dat ging redelijk, maar onder water is toch alles anders. Fles met perslucht vervangen zodat ik weer voldoende lucht had voor deze tweede duik. We gingen naar beneden en ik voelde weer een hoestbui aankomen. Ryan had me op het hart gedrukt dat je best door die automaat kon hoesten. Ryan vertelde zelfs dat je er door over kon geven (uit zijn eigen ervaring). Dus dit keer hoesten met de automaat in mijn mond. En verrek, dat ging goed.

Dus op de bodem aangekomen gingen we op voor de navigatie in rechte lijn. Claries en ik mochten dat samen doen. En wij zijn niet bepaald goed in samen navigeren. Maar onder water mag geen ruzie gemaakt worden dus we moesten er het beste maar van maken. Die rechte lijn ging dus gewoon in een keer goed en als klap op de vuurpijl ging het vierkantje navigeren ook goed.

Daarna zwaaide Ryan een keer vriendelijk naar ons en ging terug naar de boot en mochten wij nog een rondje rond het koraal navigeren. Hij had ons één doel meegegeven, als we 40 minuten of nog 50bar lucht hadden, moesten we via de referentielijn terug naar boven. Nog een klein stukje navigeren dus. En schitterend dat het was. Koraalrif, anemonen, vissen, alles erop en eraan. Toen zag ik dat mijn lucht op ongeveer 60bar was en we waren vlak bij de referentielijn. Ik had het plan bedacht dat we dan maar naar boven gingen, Claries twijfelde nog. Maar een van de eerste duikregels is blijf binnen je grenzen. Dus we zijn naar boven gegaan, onze veiligheidsstop gemaakt op vijf meter en aan de oppervlakte gekomen. En ook nog op het afgesproken punt. Ryan vond het super!

Dus de eerste twee duiken zitten erop! Nog drie te gaan en dan mogen we onszelf Advanced Open Water Divers noemen. Deze drie doen we morgen. We gaan terug naar het wrak voor duik 1 (wreck diving), daarna gaan we voor duik 2 Fish Identification doen. En dan gaan we weer terug naar het resort. Onze derde duik is namelijk een nachtduik, dus in het donker de wereld onder water eens bekijken. Dat wordt een hele ervaring!

Bij dit verslag hebben we nog wat foto's geplaatst van voorgaande dagen zodat jullie een indruk krijgen van de afgelopen dagen. Morgen gaan we dus de drie resterende duiken doen. Dan zullen we ook een cameraatje meenemen zodat we wat onderwaterfoto's kunnen maken en met jullie kunnen delen.

Voor nu veel leesplezier!

Groetjes,

Wilbert en Claricia