Het regent, het regent...

Het regenwoud! Daar wilden we zo graag naar toe nu we op Borneo waren. Zoals Claries al vertelde gingen we twee dagen naar het Bako National Park om daar wat trekkings te doen. En zo geschiedde!

Gisterenochtend (donderdag) werden we om 9u bij de receptie verwacht. Een busje bracht ons naar de lokale haven en daar lag de speedboot alweer klaar. Ja, we hebben dus weer een stukje gevaren. Deze keer gewoon over de Sarawakrivier. Niets bijzonders, geen mangrove, geen dolfijnen en geen krokodillen. Alleen een hele bak met water, hemelwater. Oh oh, wat regende het. Voordat we überhaupt bij het REGENwoud arriveerden, waren we al helemaal verzopen. Bij de receptie (beter gezegd, de balie van het ontmoetingscentrum) kregen we te horen dat we voorlopig nog niet in konden checken en buiten regende het nog steeds keihard. We hebben de stoute schoenen dus maar aangetrokken en zijn aan een trekking begonnen, ondanks het weer.

Gelukkig had ik voor vertrek nog snel twee wegwerpponcho's gekocht en die kwamen heel handig van pas (ook al waren we al zeiknat, we hoefden niet nog natter te worden). Het begin van de trekking bestond uit trappen en houten plateau's. Iemand op slippers haalde ons zelfs nog in en we hadden allebei zoiets van; dit is niet waarom we hiernaartoe zijn gekomen. Maar toen kromde het houten pad af en zagen we iets machtigs moois. Een kronkelend pad dat omhoog liep, bestaande uit boomwortels, gevallen bomen, bladeren en vooral weer veel water. Dit was het pad dat we gingen volgen. Als we de route goed aanhielden kwamen we op een strandje uit en dat was ons doel.

Na ongeveer een half uur trekking werd duidelijk wat we eigenlijk aan het doen waren. Het 'pad' waar we op liepen was eigenlijk de bodem van een waterval. Nu het zo hard regende moest dit bergencomplex het water natuurlijk ergens kwijt en dat was over ons pad. Dus dit werd nog een flinke klus zeker gezien het feit dat de regen alleen maar harder viel in plaats van zachter. Maar na ruim 2 uur klauteren, glibberen, glijden en vallen waren we er dan eindelijk. Het strandje! Zo bijzonder om daar met zijn tweeën over een strandje zo groot als een voetbalveld te staan in deze gure omstandigheden. De terugweg voerde ons over hetzelfde pad en na nog meer glibber- en glijpartijtjes waren we weer terug bij het ontmoetingscentrum.

Ingechecked en wel gingen we onze slaapzaal bekijken. We moesten deze delen met twee andere dames maar van hen ontbrak heel de middag elk spoor. Claries wilde graag even douchen maar het kraanwater wordt opgevangen uit de waterval van de berg dus dat had niet zoveel zin. We zaten toch al helemaal onder dat bergwater. Om de tas zo licht mogelijk te houden hadden we onze grote backpacks op het resort achter gelaten dus droge kleren waren ook ver te zoeken. Dan maar een deo'tje en naar het restaurantje.

Daar waren de gibbonaapjes ook tevoorschijn gekomen en deze waren behoorlijk brutaal. Bananen, blikjes Red-Bull, stukje kipfilet. Niks is te gek, ze halen het zo van je bord. De avond gevuld met een paar kaartspelletjes en nog wat foto's genomen. Onder andere van een neusaap! Op de toegevoegde foto is het niet duidelijk te zien maar het is er echt een. Rond een uur of 9 zijn we gaan slapen want we wilden de volgende dag (vandaag) graag nog een trekking doen waarbij meer wildlife te zien was.

Dus rond een uurtje of 9 weer opgestaan en na de plensbuien die we 's nachts over ons heen kregen (dak was lek dus ik kreeg hem letterlijk over me heen) vertrokken we na een ontbijtje voor een volgende trekking. Na een kwartier waren we alweer helemaal doorweekt, alleen deze keer niet van de regen. Man, wat was het warm. En benauwd. Maar dit was de trail die gegarandeerd wildlife op zou leveren dus we zouden hem hoe dan ook af maken. En we hebben wildlife gespot. Apen, allerhande insecten, een schorpioen, wat vlinders en ook nog de welbekende vleesetende plant. Na een uur of vijf klimmen en klauteren (hier en daar nog steeds wat glibberen) kwamen we moe maar voldaan weer bij het ontmoetingscentrum aan.
Daar nog eventjes gezeten en wat bijgekomen alvorens we via de boot, de bus en de taxi weer bij ons vertrouwde boomtopresort aankwamen. De receptionist herkende ons meteen en ging gelijk onze bagage halen. De man die ons geholpen had met de boeking van Bako National Park kwam ook nog even kijken (ik vermoed dat hij de eigenaar is) en was echt heel vriendelijk en vroeg hoe we het gehad hadden.

Onderweg in de taxi hadden Claries en ik al besloten om de resterende dagen hier te blijven maar door deze ontvangst werd dit alleen maar bevestigd. We hebben twee nachten hier geboekt en gaan morgen voor de verandering maar weer eens een trekking doen. Dit keer een korte van zo'n anderhalf uur en dan gaan we dezelfde avond weer de mangrove in om daar een keer het nachtleven te bekijken. Maar morgenochtend gaan we eerst uitslapen! Want na de drukke, volle groepsreis hebben we ons programma de afgelopen dagen ook behoorlijk vol gehouden. Dus tijd voor een vrij ochtendje om weg te dromen naar alles wat we al gedaan hebben en alles wat we nog gaan doen.

Het verslag van het regenwoud laat misschien veel ter verbeelding over, maar het was echt geweldig. Ik hoop dat de paar foto's duidelijk maken wat we allemaal gezien hebben en hoe gaaf het was. Maar wanneer je het echt wil weten, vraag het ons als we terug zijn en lees de blik op ons gezicht!

Ow, en de teen is flink herstellende! De huid is nog wat zacht door alle vochtigheid maar het gaat echt de goede kant op. We houden hem goed schoon en doen er alles aan om een infectie te voorkomen.

Veel leesplezier weer!

Groetjes,

Claricia en Wilbert