Donderdag 12 juni

gingen we alweer op tijd van huis. We moesten de jacuzzi achter ons laten en samen met ons Polo’tje weer de weg op. Om negen uur zaten we in de auto. Onderweg hebben we nog even gebeld om de accommodatie te bevestigen en wat beltegoed te halen.

Omdat we het avontuur van de vorige avond niet wilde herhalen waren we dus vroeg weggereden. Nu hoefden we niet zo lang te rijden natuurlijk, maar we namen toch het zekere voor het onzekere. Onderweg hebben zich niet zo heel veel bijzonderheden voorgedaan. Goed, we hebben de eerste flitspalen gezien (zij ons niet gelukkig) maar dat was het wel zo’n beetje.

Wel hadden we onderweg onze route nog aangepast waardoor we enorm voor liepen op ons eigen berekende schema. Zodoende kwamen we al om 12.00uur bij onze accommodatie aan. Vlak onder het hoogste deel van de Drakensbergen, super mooie lokatie en in een rondaveltje met een tweepersoonsbed. Heerlijk gewoon! Net als de vorige locatie werd het geheel ook hier gerund door een enorm toegewijde man die zelf ook menig berg heeft beklommen. We hebben ons direct opgegeven voor het avondeten en zijn toen even gaan tanken, geld gaan pinnen en wat boodschappen gaan doen.

Daarna hadden we bedacht om toch maar een korte wandeling te gaan doen in de Drakensbergen. Wij ons tasje gepakt; voldoende drinken erin, lekker warm vest voor als het koud wordt en wat te eten. Komen we bij de gate van Monk’s Cowl aan (het startpunt van een aantal hikes) dienden we te betalen. En wat hadden we nu net niet bij ons… De portemonnee.

Gelukkig hadden we op de weg naar ons verblijf een stuwmeer gezien, dus wilden we dan daar maar even gaan recreëren. Stukje terug gereden en ergens linksaf geslagen waar het stuwmeer nog 8,2km vandaan was. Opvallend was de mooie omgeving en uiteindelijk ook het grote, echt bizar grote meer dat voor en naast ons opdoemde. Nog een keer rechtsaf en dan zouden we er zijn.

Maar wat we daar aantroffen… Ik denk dat zelfs de maan een vlakker oppervlak is dan de toegangsweg naar het meer. Ooit is er geprobeerd een asfaltweg aan te leggen maar daar was weinig meer van over. Na een paar meter besloten we dan ook om naast de weg te gaan rijden op grasstrook waar al wat spoorvorming te zien was. Met enig geschraap aan de onderkant van onze geliefde Polo kwamen we dan toch bij het meer en wat denk je… Betalen!!

Niet echt onze dag dus, behalve onze vroege aankomst en het prachtige uitzicht. Het avondeten was dan wel weer echt goed! Een heel apart dessert dat blijkbaar heel erg vult. De naam weten we niet echt meer.

We gaan weer vroeg slapen want morgen wacht ons een uitdagende klim naar zo’n 2100m hoogte.

Yorick, Jolien en Bianca gefeliciteerd met het behalen van jullie diploma. En voor alle anderen die ook geslaagd zijn, jarig zijn, hun trouwdag vieren of iets anders natuurlijk ook onze felicitaties.