Natuurlijk gedonder
Door: Wilbert
Blijf op de hoogte en volg Wilbert en Claricia
26 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Whakatane
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen. De 'ellende' met de camper houdt niet op. Hoofdprijs betalen voor extra dagen huur, accu leeg en als klap op de vuurpijl een bekeuring! We hebben te hard gereden. Waar, wanneer en hoe hard weten we nog niet, alleen dat het verhuurbedrijf een bekeuring heeft gehad. Dus we krijgen nog een leuke toevoeging voor het plakboek thuis gestuurd. Maar het gaat ons plezier niet bederven, zeker niet.
Gisterenochtend vertrokken we richting Ohope Beach. Dit was een kleine 3,5 uur rijden. Inclusief omweg voor het dichtstbijzijnde tankstation werd dat een rit van vier uur. Maar na vier weken Nieuw Zeeland raak je gewend aan de lange reistijden. Ik rij eigenlijk alles (ik vind het leuk en Claries heeft er geen hekel aan om naast me te zitten en te genieten van de omgeving) maar we houden regelmatig pauzes en de ritjes zijn vaak sneller om dan je verwacht.
Op de camping in Ohope mochten we zelf aan plekje uitzoeken en dus hebben we de camper met zicht op het strand weggezet. Biertje erbij, zonnetje op de bol en lekker niks gedaan. Even heerlijk tot onszelf gekomen en een besefmomentje voor hoe gaaf en hoe bijzonder de afgelopen maanden voor ons zijn geweest. En we hebben nog een volle week te gaan, nog eventjes diep inademen en met volle teugen genieten van de laatste zeven dagen. Met deze gedachte zijn we lekker tegen elkaar aangekropen en in slaap gevallen.
En vandaag hebben we maar gelijk de daad bij het woord gevoegd. Genieten van de laatste dagen, dus we hebben maar weer eens een boottochtje gemaakt. Deze keer bracht het luxejacht ons naar White Island. De naam doet vermoeden dat het om een eiland met bountywitte stranden gaat, maar niet is minder waar. Het eiland ziet zwart van de as, het is namelijk een (nog actieve) vulkaan.
De boottocht duurde zo'n 90 minuten en met de wind schuin van achteren en schuin van voren (de wind wist het zelf even niet) was dat voor velen niet prettig. Zelf kon ik het redelijk volhouden, Claries had het (inclusief reistabletten) wat lastiger. Dat had ook voornamelijk te maken met het gegeven dat we een uur voor het eiland hebben liggen dobberen op zoek naar een goede plek om afgezet te worden. Het jacht kon niet dicht genoeg bij het eiland komen, waardoor we met een rubber speedbootje werden afgezet.
Maar eenmaal op de vulkaan kreeg iedereen weer kleur en wat was het gaaf. Overal stoompluimen, modderpoelen en kokende waterstroompjes en straaltjes. We kregen een 'rondleiding' van anderhalf uur met als hoogtepunt de grote krater zelf. In 2000 is deze nog eens flink uit zijn voegen gebarsten en in oktober vorig jaar heeft hij de laatste kleine uitbarsting gehad. Inmiddels is er een nieuwe kleine krater ontstaan die binnen nu en vijf jaar op springen staat (jammer genoeg / gelukkig niet vandaag).
Doordat de wind vol in de krater stond hadden we prachtig uitzicht op de zwavelzure plas die in de krater lag. Geen plek om even een duikje te nemen. Alleen al omdat je waarschijnlijk niet meer boven komt. Het zicht op de krater, kokend water en de grote stoompluimen, het doet je beseffen dat de natuur zijn gang wel gaat, hoeveel we dat op sommige plekken ook proberen te beperken. Het was echt geweldig om op deze bijzondere plek te staan.
Maar ook aan deze tocht kwam weer een eind en na een (veel rustigere) boottocht terug naar de kust hebben we onze camper weer opgezocht. Er stond nog een lange rit op het programma want we wilden vanavond graag terug in Auckland zijn. We zijn hier dan ook echt pas net aangekomen maar nu hebben we morgen de hele dag nog om de stad te bekijken. En dat gaan we op een hele bijzondere manier doen. Als het weer meewerkt gaan we morgen een sprongetje wagen, van een kleine 192 meter hoog.
Maar dat is voor morgen! Nu nog een klein pilsje en dan een dutje! Opmaken voor de laatste volle dag in Nieuw Zeeland.
Groetjes,
Claricia en Wilbert
Gisterenochtend vertrokken we richting Ohope Beach. Dit was een kleine 3,5 uur rijden. Inclusief omweg voor het dichtstbijzijnde tankstation werd dat een rit van vier uur. Maar na vier weken Nieuw Zeeland raak je gewend aan de lange reistijden. Ik rij eigenlijk alles (ik vind het leuk en Claries heeft er geen hekel aan om naast me te zitten en te genieten van de omgeving) maar we houden regelmatig pauzes en de ritjes zijn vaak sneller om dan je verwacht.
Op de camping in Ohope mochten we zelf aan plekje uitzoeken en dus hebben we de camper met zicht op het strand weggezet. Biertje erbij, zonnetje op de bol en lekker niks gedaan. Even heerlijk tot onszelf gekomen en een besefmomentje voor hoe gaaf en hoe bijzonder de afgelopen maanden voor ons zijn geweest. En we hebben nog een volle week te gaan, nog eventjes diep inademen en met volle teugen genieten van de laatste zeven dagen. Met deze gedachte zijn we lekker tegen elkaar aangekropen en in slaap gevallen.
En vandaag hebben we maar gelijk de daad bij het woord gevoegd. Genieten van de laatste dagen, dus we hebben maar weer eens een boottochtje gemaakt. Deze keer bracht het luxejacht ons naar White Island. De naam doet vermoeden dat het om een eiland met bountywitte stranden gaat, maar niet is minder waar. Het eiland ziet zwart van de as, het is namelijk een (nog actieve) vulkaan.
De boottocht duurde zo'n 90 minuten en met de wind schuin van achteren en schuin van voren (de wind wist het zelf even niet) was dat voor velen niet prettig. Zelf kon ik het redelijk volhouden, Claries had het (inclusief reistabletten) wat lastiger. Dat had ook voornamelijk te maken met het gegeven dat we een uur voor het eiland hebben liggen dobberen op zoek naar een goede plek om afgezet te worden. Het jacht kon niet dicht genoeg bij het eiland komen, waardoor we met een rubber speedbootje werden afgezet.
Maar eenmaal op de vulkaan kreeg iedereen weer kleur en wat was het gaaf. Overal stoompluimen, modderpoelen en kokende waterstroompjes en straaltjes. We kregen een 'rondleiding' van anderhalf uur met als hoogtepunt de grote krater zelf. In 2000 is deze nog eens flink uit zijn voegen gebarsten en in oktober vorig jaar heeft hij de laatste kleine uitbarsting gehad. Inmiddels is er een nieuwe kleine krater ontstaan die binnen nu en vijf jaar op springen staat (jammer genoeg / gelukkig niet vandaag).
Doordat de wind vol in de krater stond hadden we prachtig uitzicht op de zwavelzure plas die in de krater lag. Geen plek om even een duikje te nemen. Alleen al omdat je waarschijnlijk niet meer boven komt. Het zicht op de krater, kokend water en de grote stoompluimen, het doet je beseffen dat de natuur zijn gang wel gaat, hoeveel we dat op sommige plekken ook proberen te beperken. Het was echt geweldig om op deze bijzondere plek te staan.
Maar ook aan deze tocht kwam weer een eind en na een (veel rustigere) boottocht terug naar de kust hebben we onze camper weer opgezocht. Er stond nog een lange rit op het programma want we wilden vanavond graag terug in Auckland zijn. We zijn hier dan ook echt pas net aangekomen maar nu hebben we morgen de hele dag nog om de stad te bekijken. En dat gaan we op een hele bijzondere manier doen. Als het weer meewerkt gaan we morgen een sprongetje wagen, van een kleine 192 meter hoog.
Maar dat is voor morgen! Nu nog een klein pilsje en dan een dutje! Opmaken voor de laatste volle dag in Nieuw Zeeland.
Groetjes,
Claricia en Wilbert
-
26 Maart 2014 - 11:23
Roos:
Hallo luitjes, dat is dan flink balen. Maar ook hier geldt dat een foto van de overtreder en plaats delict op te vragen moet zijn alvorens te boete te betalen.
Gelukkig maakt het avontuur naar het vulkanisch eiland alles weer goed. Hele mooie foto's weer.
Geniet nog maar van deze dagen. liefs. -
26 Maart 2014 - 11:45
Clara:
Op naar de Sky-Tower! Ga er van genieten, lijkt me echt geweldig. De laatste week is van start, wij tellen hier af en jullie denk stiekum ook. Maar nog een mooie week te gaan, we genieten mee via jullie verhalen, doe voorzichtig en tot gauw!
Knuffel
TC -
26 Maart 2014 - 13:45
Ilona :
Boons.....Claries........auto.....camper.......kan nooit helemaal vlekkeloos verlopen!
De verslagen lezen lekker weg en zijn jaloersmakend. Binnenkort de verhalen live te horen.....Geniet nog van de laatste dagen! -
26 Maart 2014 - 16:40
Oma Verheij:
Hebben jullie het mooiste voor het laatst bewaard? Prachtige foto's weer.Nog even en dan komt ons landje weer in zicht, is ook mooi hoor!!! groetjes vanuit Werkendam Doeiiiiiiiiiii -
27 Maart 2014 - 20:04
Werner:
week het gaat ongelovellijk snel de vakantie maar jullie hebben nog een paar dagen mooi he white island, nog een mooie tijd en tot gauw.
Grtz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
