Back to Basic

deel 2

's Ochtends in alle vroegte mochten we onze spullen weer pakken. In eerste instantie wilden we graag om half 6 op, zodat we de monniken een aalmoes konden geven. Zij mogen namelijk alleen maar eten wat wij krijgen voor zonsopgang en zij mogen dit alleen eten voor 12 uur. Omdat we allebei slecht hadden geslapen, kon ik het uurtje extra slaap goed gebruiken en ook Wilbert heeft zn wekker uitgezet.

Er stond een dagje varen op het programma. Ik zag er onzettend tegenop, maar dat zal voornamelijk te maken hebben met mijn catamaran trauma van Koh Tao. Dit was bootje varen zoals met opa en oma, of met TC en OK. Het was een heel smalle boot, met aan weerszijde verschillende zitjes voor 4 personen. Je moest ook zorgen dat het evenwicht goed verdeeld was en zo veel mogelijk zitten/liggen. Voor in de boot waren losse stoelen naast elkaar neergezet, zodat je daar eventueel languit op kon liggen. Dat hadden er een aantal al snel door, dus die plaatsen waren meteen bezet. Ik heb de ochtend gevuld met het proberen te slapen op een van de zitjes (na poging 281 gestopt) en daarna de middag gevuld met kaartspelletjes. Onze gids uit Laos wist ook nog een leuk spelletje zei hij, bleek het gewoon 'radertje' te zijn, wat we onlangs van Kees en Clara hadden geleerd. Grappig dat ze dat in Laos dus ook heel veel spelen.

De boottocht was bedoelt om van Luang Prabang in Laos naar de grens met Thailand te gaan via de Mekong rivier. Omdat het reizen met een bus best vermoeiend is, is dit een welkome afwisseling. Ondanks het feit dat we er waarschijnlijk langer over doen. Zowel gisteren als vandaag hebben we 10uur non-stop gevaren. Gisteren hebben we heel lokaal in een dorpje geslapen. We hebben wel vaker in een homestay geslapen, maar deze keer was het echt back to basic. Zoals ik al zei hadden we geen bereik met onze telefoons en was er geen electriciteit beschikbaar. Een aantal huizen hadden een generator om tijdelijk licht te creëren, zodat we in ieder geval konden eten met licht. We werden als groep verdeeld over 4 families en mannen mochten niet met vrouwen slapen. Ik mocht samen met Vilde van het andere koppel uit Noorwegen en Clare uit Engeland slapen. De twee grootste angsthazen van de groep, maar gelukkig viel het 's nachts mee. We sliepen in eenzelfde ruimte als de eigenaren van het huis, op een matje onder een klamboe. De eigenaren spraken geen Engels, maar ze maakten als snel duidelijk dat we moesten gaan slapen door de kaars uit te doen.

Ook deze nacht vaak wakker geweest, maar het was het allemaal waard. Toen we het dorp in liepen, werder we namelijk hartelijk ontvangen door alle kinderen die er wonen. We hebben een tijd lang met ze gespeeld, ze op de schouders of op de nek gedragen, rondjes gedraait en overgegooid. Zeker de mannen waren populair met hun ruige spelletjes. We mochten foto's maken, maar iedere foto moest door de kinderen bekeken en goedgekeurd worden. Wat hadden ze een pret! 's Avonds na het eten stonden ze klaar met hun schriftjes, zodat we hun Engels konden leren. We moesten in het schrift dan iets tekenen en erbij zetten wat het was, zodat ze dat konden leren. Nou heb ik me daar niet aan gewaagd, want ik wilde hun schriftjes niet verpesten met mijn vreselijke tekenkunsten. Verder zijn mijn apps voor de leeftijd t/m 4 jaar weer gebruikt en hebben we nog een paar liedjes met elkaar gezongen. Na head-shoulders-knee-and-toe kwam gangnamstyle en zo hebben we de avond gevuld. Was echt een feestje om de kids zo blij te zien. We hebben genoten van deze surrogaat nichtjes en neefjes.

Om 5uur stond onze wekker, maar dat was niet nodig. Een kolonie hanen begonnen iets voor 5 al te kraaien, dus we waren op tijd wakker om weer aan boord te gaan om te varen. Ook deze dag gevuld met dutjes en kaartspelletjes om vervolgens aan te komen aan de Thaise grens. Inmiddels dus in Thailand in een klein dorpje bij de grens.

Het hotel is 'anders', maar er staat een bed en er is stromend water. Na een heerlijke douche met de groep op pad om een hapje te eten. Toen bleek dat Eivind en Wilbert hun vriendinnetjes hadden verrast met een romantisch dinertje. In het restaurantje stonden twee tafeltjes voor 2 en de grote tafel voor de groep. Was even leuk, om een keer samen te eten in plaats van met 13 man. Ik heb een heerlijke valentijnsdag gehad en ga zo genieten van een bed. Want stiekem zijn we maar wat verwend, één nachtje op de grond en we zijn gebroken!

Morgen weer richting Chiang Mai en deze keer toch naar het Tiger Kingdom. De dag erna naar een kabelbaan in de jungle, ook daar in de buurt. Dat wordt weer een mooi verhaal!
Voor nu is het weer even genoeg.

Liefs Wilbert en Claricia

ps. foto's blijven lastig op te posten, maar ze komen zeker nog!