Twee dagen, tweewielers
Door: Claricia
Blijf op de hoogte en volg Wilbert en Claricia
04 Februari 2014 | Vietnam, Hội An
Hoi An
Om de tijd te doden gaan we het oude stadscentrum in en dat blijkt ontzettend leuk. Omdat het hier nog de feestdagen zijn, hangen er echt over lampions, slingers, een verdwaalde kerstboom en lichtjes en is ieder straatje een feest om doorheen te lopen. Hoi An staat bekend om zijn kledingmakers die alles op maat kunnen maken. Geef maar een plaatje, kies een stof en zij maken het voor je. Overal hangen jurken en maatpakken klaar als voorbeeld. Een aantal van onze groep gingen helemaal los om zelf iets te ontwerpen, de andere zochten op internet. Ik zag een ontzettend mooi jasje van kashmier en wilde het graag op maat en in mijn kleur. Wilbert wilde nog een mooi overhemd voor onder z'n lichte pak. Dus maten opnemen en bestellen maar. De rest van de dag hebben we rond het hotel doorgebracht en 's avonds natuurlijk een hapje eten met elkaar.
De volgende ochtend stond weer een fietsritje op het programma, dit is gewoon ontzettend leuk om te doen, omdat je dan veel meer van de stad ziet. Deze keer weer een gewone stadsfiets met een mandje voorop, tas er in en gaan! We fietsten eerst door het stadje, daarna meer naar de buitenwijken waar ik geen genoeg van kan krijgen. Uiteindlijk kom je buiten de stad uit en zie je de uitgestrekte groene rijstvelden. We fietsten langs een eendenfokkerij, en langs een aantal moestuinen. We mochten zelfs nog even helpen met het traditioneel watergeven van de planten. Erg leuk om alle kruiden, groente en specerijen zo te zien groeien. Ook kwamen we langs waterbuffels, waar we een rondje op mochten rijden. Best stom dat ik me druk maak om de rug van een olifant, maar doodleuk op een buffel ga zitten. Wel ontzettend gaaf, want het zijn erg mooie beesten. Op het laatst naar het strand gefietst, daar gezwommen en kaartspelletje met elkaar gedaan. Beetje verkleurd, dus weer terug naar het hotel. Daar snel opfrissen, want we konden naar de kledingmaker voor de eerste pasronde.
Helemaal enthousiast erheen, maar helaas bleken alleen de pakken en overhemden klaar te zijn. Een enkele jurk hing er al wel, maar een groot deel van de dames moest 's avonds terug komen. Dit was erg vervelend, want de volgende dag zouden we al vertrekken en wat als er nog veel aan de jurk gedaan moest worden? Mijn jasje zat goed, maar wilde een paar kleine dingen anders. Wilberts overhemd was goed, dus die kon gelukkig gaan. Daarna weer een rondje door het de stad gedaan, de Japanse brug bekeken, geprobeerd wat souvenirs te scoren zonder te veel te betalen en toen stond onze Vietnamese kookles op het programma.
Het was een kookles van een paar uur, dus we wisten dat het anders zou zijn dan die we in Thailand hadden gevolgd. We hebben het nu echt als groep gemaakt en onze chef deed ook veel voor, zodat we het thuis na konden maken. Uiteindelijk heerlijke gerechten geworden, dus dat wordt voor jullie nog lastig kiezen of we Vietnamees of Thais gaan eten. We hebben Vietnamese loempia's, gegrilde aubergine, zeebaars in bananenblad, burgertjes, papajasalade en Vietnamese saus gemaakt. Zeker de vis, loempia's en saus waren lekker, dus dat wordt het menu voor de Vietnamese avond.
Met een volle buik weer terug naar onze kledingmaker gegaan, maar ook toen was maar een deel van de beloofde jurken klaar. Mijn jasje was nu helemaal goed, dus ook ik kon betalen. Ik vond het erg sneu voor die andere meiden, dus bleef ik bij ze. Om 23uur zouden de jurken uiteindelijk af zijn, dus maar weer een rondje door de stad. Halverwege gezwicht voor een stukje chocoladetaart en toen weer terug. Wilbert en de andere mannen hadden zich wijselijk in een bar gezeteld met een biertje en kwamen af en toe kijken hoe het er voor stond. Het heeft een paar ritjes achterop een brommer gekost, maar om 1uur 's nachts waren alle jurken af en op maat. Tip voor als je ook iets wilt laten maken, zorg dat je een tijdje in Hoi An blijft. Verder is het echt een super mooi stadje, waar je door heen kan blijven slenteren.
De volgende dag vertrokken we met de bus richting Hue. De rit duurde deze keer 'maar' 4 uur, dus viel het mee.
Hue
Eenmaal in Hue aangekomen stond er een brommerritje op het programma. In eerste instantie leek het me niks om achter een Vietnamees te gaan zitten om me vervolgens rondjes te laten rijden door de stad. Maar Chen beloofde ons dat het echt de moeite waard was. Dus met elkaar geluncht en met een deel van de groep richting onze chauffeurs. Ik had een oudere man, die mij plechtig beloofde dat hij alles zou doen wat in zijn macht lag om mij weer veilig terug te brengen naar mijn geliefden in Nederland. Hem maar verteld dat dat nog wel even duurde, maar vond het kei lief. Hij begon ook Frans tegen me te praten, omdat hij dacht dat we dat in Nederland ook spreken. Erg leuk om zo in contact te komen met wat Vietnamezen.
De eerste stop was bij een rijstmuseum, waar een 80-jarig maf vrouwtje liet zien hoe je rijst oogste, de korrels dorst en ontvliest en uiteindelijk zelfs rijstbloem er van maakt. Verder nam ze elk uur een soort noot omwikkeld met een blad, wat haar in een soort roes bracht. Een beetje apart was het dus wel, maar ze was al oud en kon nog hard werken, het zal dus wel goed voor dr zijn.
Daarna naar de graftombe van een aantal koningen. Deze zijn in ontzettend slechte staat door de Vietnamoorlog en door gebrek aan financiele middelen was er geen mogelijkheid om het te restaureren. Omdat het in zo'n slechte staat was, werd er ook amper entree gevraagd. Beetje vicieuze cirkel natuurlijk. Een stukje verderop waren een aantal bunkers nog uit de oorlog. Wat wij vooral mooi vonden was het uitzicht over de rivier daar. De zon was al grotendeels onder, dus dat leverde een paar mooie plaatjes op.
Vervolgens nog gestopt bij een plaats waar ze wierook maakte voor Boedha en waar ze ook van die typische Vietnamese hoeden maakten. Erg leuk om te zien hoe makkelijk dat dat allemaal gaat. Inmiddels was het al best donker geworden en sloten we af bij een pagode speciaal voor Boedha. Er werd nog goed uitgelegd dat je bijvoorbeeld in Thailand, Cambodja en India een andere soort Boedha aanbidden en de monniken ook anders leven dan de Boedha van Vietnam, Korea en China. Altijd gedacht dat dat allemaal hetzelfde was, maar als je er op gaat letten zie je duidelijk de verschillen.
Wat ze hier ook ontzettend veel doen is toeteren/claxoneren. Een tijdje terug vertelde ik al over een vreselijke buschauffeur die continu op zijn claxon hing bij iedere brommer die hij inhaalde, ook al was er niks aan de hand. Dat doen ze in Vietnam ook, maar daar doet iedereen het om te waarschuwen dat ze er aankomen. Stel je eens voor het kruispunt bij Westpoint Tilburg, zonder stoplichten en iedere auto, brommer en fietser zou claxoneren. Chaos!
Het opvallende is wel, dat onze brommerchauffeurs het hardst claxoneerden, maar ook continu overal voorang kregen/namen. Dus blijkbaar werkt het wel. Op de brommer kon ik er erg om lachen, maar in de bus heb ik het liefst dat ze gewoon even wachten met inhalen of voorrang nemen als het kan.
Al met al was het ook deze keer heerlijk om rond te rijden, door de prachtig groene rijstvelden en door de smalle steegjes van de stad. Allerlei paadjes welke wat hoger lagen, waardoor het uitzicht nog mooier was. Op deze manier zie je echt Vietnam en het is er prachtig!
Ondanks dat dit verhaaltje op 4 februari geplaatst wordt, is het hier al 5 februari en wil ik mijn lieve oma van harte feliciteren met haar verjaardag. En voor iedereen die er heen gaat een fijne avond met elkaar!
Liefs Wilbert en Claricia
-
05 Februari 2014 - 14:56
Suus:
Wauw wat gaaf allemaal weer!! En jullie zien er goed uit op de foto's, brownies!
X -
05 Februari 2014 - 17:08
C&C:
He lieverds,
Bedankt voor de felicitatie. Vandaag leuk even met oma ge-skyped en vanmiddag nog ff appen, we zijn weer helemaal op de hoogte. Wat een leuke foto's zitten er weer bij dit verhaal. We zijn heel benieuwd naar het verdere vervolg van de reis. We horen elkaar gauw weer. Xxx
Veel liefs
C&C -
05 Februari 2014 - 18:41
Oma Verheij :
Hartelijk dank voor de felicitatie en de mooie verjaardags kaart en nu moet ik dus naar mijn eigen feestje. We wensen jullie nog veel plezier en geniet van alle moois dat je ziet
Groetjes van Opa en Oma Verheij -
05 Februari 2014 - 21:30
Pap:
Hai, het is maar dat jullie het weten, maar we eten Vietnamees en Thais.
Gave foto's hoor.
Liefs pap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley