Zelluf op pad

Donderdag lekker een beetje uitgeslapen, alhoewel dat eigenlijk niet echt lukte. Lekker vroeg wakker, maar dat maakt allemaal niet uit.
Neelke moest voor het fonds wat materialen afleveren en vroeg of wij meewilden. Uiteraard wilden we dat, dus lekker met onze 2e huurauto (met achterruit) naar de townships. Eerst naar een school gereden die van een een Nederlands stel sportmaterialen kregen. De directrice, staf en leerlingen waren er natuurlijk erg blij mee. Een aantal leerlingen hielp ons met het uitladen van de spullen en we kregen ook nog een korte rondleiding over het schoolplein. De kinderen waren door het dolle bij het zien van 4 blonde toeristen en een aantal klassen gingen behoorlijk uit hun dak toen wij om het hoekje keken. De volgende bestemming was een creche waar ook 2 dozen met spullen werden afgeleverd. Ook hier veel blijde gezichten en er werd uitbundig voor ons gezongen (if you’re happy and you know it, clap your hands….). Als laatste een creche bezocht die met steun van het fonds was verbouwd. Het zag er allemaal mooi uit, de ruimte was koel en schoon. Wederom werden wij toegezongen, wat mooie plaatjes opleverde. Als je zo door deze townships rijdt besef je pas dat er nog steeds armoede en ellende is, ook in dit stukje Afrika. De beelden blijven je bij en je krijgt automatisch de drang ook iets voor hen te betekenen. Dit kan natuurlijk via het fonds (Sefapane Community Development Fund www.sefapanefund.com), dus als je ook iets wilt doen voor de kinderen in de regio….

’s Middags zijn we met onze gehuurde auto lekker zelf even het Kurgerpark ingereden. Nienke was inmiddels klaar met werken en ging ook mee. Bij een uitkijkpunt zagen we nog een groep olifanten badderen in een meertje en onderweg nog veel vogels, zebra’s en impala’s gezien. Na een poosje moet je weer omdraaien, want je moet voor 18 uur het park uit zijn, want dan is het dus pikkedonker. Weer naar het uitkijkpunt gereden en genoten van een schitterende zonsondergang.
Om de mooiste foto’s te kunnen maken reed Claricia de auto even een stukje van de weg met fatale gevolgen bleek. Toen de zon onder was en we nog een half uur hadden om bij de uitgang te komen, voelde mama iets aan de auto. Een blik in de spiegels was voldoende om een platte linker-achterband te constateren. Wat een pech!! Het enige wat we konden doen was langzaam toch naar de uitgang rijden, omdat je in het park niet uit je auto mag om hem te wisselen. Ook het verhuurbedrijf zag geen noodzaak ons te komen voorzien van een andere auto, dus wij in de 2e versnelling langzaam het park uitgereden. Uiteindelijk weer op de lodge kregen Claricia en Nienke een snelcursus banden verwisselen van Roy, zodat we in ieder geval de auto weer voor morgen konden gebruiken. Maar ja, het idee zonder reserveband een paar uur te moeten rijden stond ons niet aan, dus werd er uiteindelijk via het verhuurbedrijf een andere auto geregeld. Dat was wel het minste wat ze konden doen na al onze huurautopech. (foto's van de auto volgen, staan op Nienke's computer en die is met vriendlief aan het bellen)

Omdat collega-trainee Delano gisteren jarig was, gingen we vanavond nog lekker eten op de lodge. Het was gezellig, met z’n allen aan een grote tafel. Behalve ons drieen waren ook Nienke, Marije, Delano, Monique, Karlijn en Roy van de partij. (Claudia was Neelke vergeten, maar die was er ook bij hoor) Het eten was weer heerlijk en we gingen lekker vroeg naar bed, want de wekker zou weer om 4.30 uur gaan!